Αφορμή για να ξεκινήσω να γράφω και να ξετυλίξω ένα κομμάτι της ζωής μου, που μέχρι πρότινος δεν ήθελα ούτε να αναφέρω, στάθηκε μία συζήτηση με μία φίλη. Τότε ήταν που συνειδητοποίησα ότι πολλές γυναίκες ίσως έχουν βρεθεί ή βρίσκονται στη θέση που ήμουν κι εγώ. Σε εκείνη την χαώδη κατάσταση που δεν ξέρεις τι να κάνεις, πως να κινηθείς, να φύγεις ή να μείνεις και να υπομείνεις. Ας το πάρουμε όμως από την αρχή... Για πολλά χρόνια ήμουν σε μία σχέση με έναν άνθρωπο που έμοιαζε για μένα ο ιδανικός. Αυτό που όλες έχουμε πει στη ζωή μας, ο ένας και άλλος κανένας, που άλλος όμοιος δεν υπάρχει... Γνωριστήκαμε κατά την διάρκεια των σπουδών μου. Από την αρχή αυτής της πολυτάραχης σχέσης, έπρεπε να καταλάβω πως τα πράγματα κάθε άλλο παρά ιδανικά θα ήταν. Χρειάστηκε από τις πρώτες κιόλας μας στιγμές να κάνω πολλές θυσίες. Όταν αναφέρομαι σε θυσίες, αρχικά μιλάω για «μικρά» πράγματα. Θυσίαζα χρόνο από τους φίλους μου, από την παρακολούθηση μαθημάτων, άρχισα σιγά σιγά να βάζω τον εαυτό μου σε «δεύτερη» μοίρα και να με παραμελώ. Θα μου πείτε βέβαια πως κάθε ερωτευμένος άνθρωπος έτσι κάνει...
Τα χρόνια περνούσαν και μαζί με αυτά, η σχέση μας περνούσε κατά καιρούς από πολλά ανεβοκατεβάσματα. Διαρκώς ένιωθα ότι βρίσκομαι σε ένα τρενάκι! Άλλες φορές στα ύψη και άλλες απότομα να πέφτω. Κλάματα, καυγάδες, φωνές και όμως εγώ εκεί να επιμένω. Να τραβάω ότι κομμάτι απέμενε κάθε φορά για να συνεχίσω. Οι θυσίες με το πέρασμα των χρόνων μεγάλωναν. Τώρα που μπορώ να δω αυτή την κατάσταση «απ’ έξω» μπορώ να δω ότι έχασα πολλές ευκαιρίες που αφορούσαν την προσωπική μου εξέλιξη και την επαγγελματική μου πορεία, φίλους που δεν άντεξαν το ευμετάβλητο του χαρακτήρα μου κάθε φορά και το σημαντικότερο, χρόνο πολύτιμο με ανθρώπους που δυστυχώς δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή και κάθε φορά που θα το σκεφτώ θα νιώθω ότι δεν τους αφιέρωσα αρκετό χρόνο. Σκέφτομαι την ζωή μου λοιπόν, χρόνια πριν και με βλέπω και σήμερα και αναρωτιέμαι γιατί; Γιατί δεν έφυγα όταν έπρεπε και γιατί έμενα εκεί; Έμενα σε μία κατάσταση που μόνο καλό δεν μου έκανε. Με έναν άνθρωπο που εκμεταλλευόμενος τις μικρές-μεγάλες θυσίες μου, με έκανε να «γαντζωθώ» πάνω του και να έχω την ψευδαίσθηση πως χωρίς αυτόν δεν γίνεται καν να ζήσω. Χωρίς αυτόν δεν θα έχω κανέναν και τίποτα. Χωρίς αυτόν θα είμαι μόνη, θα αποτύχω, δεν θα μπορέσω να σταθώ οικονομικά και θα είμαι ένα τίποτα! Για αρκετό καιρό έζησα μέσα σε μία σχέση, μόνο και μόνο επειδή φοβόμουν όλα αυτά. Με είχε κάνει να τα πιστέψω...
Ώσπου ξαφνικά, σε έναν ακόμα καυγά δίχως αφορμή αλλά με μεγάλη ένταση, πήρα την απόφαση να φύγω. Χωρίς να ξέρω που θα με οδηγήσει όλο αυτό. Η αλήθεια είναι ούτε εγώ το πίστευα! Θυμάμαι ότι άρχισα να μαζεύω τα πράγματά μου, να μπαίνω απλά στο αυτοκίνητό μου και να φεύγω. Εννοείται όμως πως στην πορεία δεν ήταν τόσο απλό. Πέρασα από όλα τα στάδια που βιώνει κάποιος μετά από έναν χωρισμό. Στην αρχή ήμουν σοκαρισμένη! Πολύ σοκαρισμένη! Μετά άρχισα να σκέφτομαι διαδικαστικά θέματα που αφορούσαν την συγκατοίκησή μας. Αποφάσισα να φύγω για λίγο και να έρθω στην οικογένειά μου. Τόσα χρόνια έμενα μακριά τους και είχε επενδύσει τα πάντα σε αυτή τη σχέση. Η καλύτερη απόφαση που πήρα ποτέ! Αρχικά οι γύρω μου δεν μπορούσαν να πιστέψουν πως μετά από τόσα χρόνια, η σχέση μου είχε αυτή την εξέλιξη. Και όμως! Ήταν κάτι που έπρεπε να έχω κάνει από καιρό. Όμως κάτω από το κράτος του φόβου, δεν μπορούσα ούτε να αντιδράσω, ούτε να σκεφτώ λογικά ούτε τίποτα...
Προφανώς και την απάντηση σε όλο αυτά δεν κατάφερα να την δώσω μόνη μου. Για καλή μου τύχη, το υποστηρικτικό περιβάλλον γύρω μου και η οικογένεια μου, βλέποντας με να βιώνω όλο αυτό, με παρέπεμψαν σε κάποιον ειδικό ψυχικής υγείας. Βλέπετε, στις μέρες μας, ευτυχώς, έχει αποενοχοποιηθεί κάπως το όλο θέμα της ψυχικής υγείας. Και έτσι βρήκα τον χαμένο μου εαυτό, όσο κοινότυπο και ξεπερασμένο ακούγεται αυτό. Κατάφερα να σταθώ στα πόδια μου, να μπορέσω να νοιαστώ για μένα και βλέποντας την ζωή μου πως εξελίσσεται σκέφτομαι πως έκανα τελικά αυτό που έπρεπε. Κατάφερα να καταλάβω τι ήταν αυτό που τόσα χρόνια με «κράταγε».
Άνθρωποι τοξικοί και χειριστικοί στη ζωή μας θα έρθουν αρκετές φορές, σημασία έχει να έχουμε την δύναμη να μπορέσουμε να μην τους αφήσουμε να μας παραπλανήσουν και να μας δημιουργήσουν μία πλασματική εικόνα για το τι συμβαίνει γύρω μας. Ο κάθε ένας μας, όποια κατάσταση και αν αντιμετωπίζει, μπορεί να σταθεί στα πόδια του και να ανταπεξέλθει. Καμία και κανένας δεν πρέπει να φοβάται ότι θα αποτύχει. Δεν πρέπει να φοβάται και να μένει, να υπομένει και να ανέχεται καταστάσεις που δεν του αξίζουν. Αν κι εσύ έχεις βρεθεί, βρίσκεσαι ή έχεις κάποιον στο οικείο σου περιβάλλον που βιώνει κάποια δύσκολη κατάσταση, μη διστάσεις να ζητήσεις την βοήθεια κάποιου ειδικού ή να τον παραπέμψεις εκεί. Οι φίλοι μας και η οικογένειά μας , είναι δίπλα μας για να μας ακούν και να μας συμβουλεύουν, όμως κάποιoς ειδικός έχει μεγαλύτερη πείρα και γνώση και τα αποτελέσματα θα είναι πιο άμεσα και με διάρκεια. Αυτή ήταν η δική μου μικρή «κατάθεση» ψυχής και το δικό μου έμμεσο μεγάλο ευχαριστώ, στους δικούς μου ανθρώπους, που μου έδειξαν τον τρόπο να μάθω και πάλι να με αγαπάω, να με νοιάζομαι και να είμαι καλά!
Με αγάπη,
Σ.
Comentários